No cóż ... od czegoś trzeba by zacząć...

        Muszę się przyznać, że dość dlugo bylam dość sceptycznie nastawiona do tego typu pamiętnika, ale .... zmienilam zdanie. Stwierdzilam, że może jak się podzielę z kimś tym, co czuję, z czym mi jest źle, to może poczuję się lepiej?  Chociaż wlaściwie, to każdy ma swoje problemy, szkolę, znajomych itp. i pewnie ciężko mu znaleźć trochę czasu na czyjeś tam sprawy i wątpliwości. Co o tym sądzicie? Czy warto zaufać innym? Czy to wszystko ma sens? Czy... "warto żyć, warto kochać..." ?       C.d. (może) nastąpi...